«Ο χρόνος περνάει, αυτό είναι όλο, σβήνω το φως και ο νοών νοείτω»
Samuel Beckett
Η Σχολή Καλών Τεχνών (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών) τέλεσε υπό κατάληψη κατά το διάστημα 07.09.11 ως 12.10.11.
Την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011, ο Φοιτητικός Σύλλογος του Τμήματος, κατόπιν ψήφισης, προέβη στην κατάληψη της σχολής και της γραμματείας του. Το ψήφισμα αυτό δεν έγκειται στα πλαίσια καμίας παράταξης.
Η κινητοποίηση αυτή αποτέλεσε διαμαρτυρία κι εναντίωση στην εφαρμογή του νέου νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο οποίος υπερψηφίστηκε, με τη συναίνεση 250 βουλευτών, στις 24 Αυγούστου ’11. Αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων στην παιδεία, όχι όμως μέσω του νέου νόμου.
Παρά τη λήξη της κατάληψης, εξακολουθούμε να εναντιωνόμαστε στην εφαρμογή του νόμου και να απαιτούμε:
- Να μην υποβαθμιστεί, να μη συγχωνευθεί και να μην καταργηθεί κανένα πανεπιστημιακό τμήμα/σχολή/ίδρυμα, εξαιτίας της πλασματικής οικονομικής κρίσης.
- Όχι στην κατάργηση του ασύλου & των ακαδημαϊκών ελευθεριών με την καθοδήγηση της έρευνας από κερδοσκοπικές επιχειρήσεις.
- Ενίσχυση των ανθρωπιστικών σπουδών.
- Δωρεάν παιδεία για όλους: Κανένα αντίτιμο για το πάσο, όχι στα δίδακτρα, διατήρηση παροχής δωρεάν συγγραμμάτων.
- Όχι στη συρρίκνωση των σπουδών μας. Όχι στη μείωση μισθών. Όχι στη μείωση διδακτικού προσωπικού. Όχι στη μείωση μαθημάτων. Όχι στην απουσία ποιοτικών κριτηρίων. Όχι στη μείωση ετών φοίτησης στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Λήψη πτυχίου και αντίκρισμα αυτού στην αγορά εργασίας κι όχι χορήγηση βεβαιώσεων σπουδών αντί αυτού.
Το Πανεπιστήμιο να μη μετατραπεί σε
«μετα-λυκειακή εκπαίδευση».
Εναντιωνόμαστε στην εξαθλίωση της παιδείας σε οποιαδήποτε βαθμίδα, σε οποιαδήποτε μορφή.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
ΝΑΥΠΛΙΟΥ
«Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα
Όταν μαζί τους πεθάνανε σε μιαν οικτρή παραμόρφωση
Τα τελευταία μας σχήματα των παιδικών αισθημάτων
Και τι κρατά τάχα το χέρι που οι άνθρωποι δίνουν;
Ξέρει να σφίγγει γερά εκεί που ο λογισμός μας ξεγελά
Την ώρα που ο χρόνος σταμάτησε και η μνήμη ξεριζώθηκε
Σα μιαν εκζήτηση παράλογη πέρα από κάθε νόημα;
(…)
Φτάνουμε μέρες που δεν έχεις πια τι να λογαριάσεις
Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις
Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ' όνομά σου
Απλές προθέσεις ζωής διασφαλίζουν μιαν επικαιρότητα
Ανία, πόθοι, όνειρα, συναλλαγές, εξαπατήσεις
Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιο προσιτή από την τύψη.
Μα ποιος θα ‘ρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει;
Ποιος θα μετρήσει μια-μια τις σταγόνες πριν σβήσουν στο χώμα;
Πριν γίνουν ένα με τη λάσπη σαν τις φωνές των ποιητών;
Επαίτες μιας άλλης ζωής της στιγμής λιποτάχτες
Ζητούνε μια ώρα απρόσιτη τα σάπια τους όνειρα.
Γιατί η σιωπή μας είναι ο δισταγμός για τη ζωή και το θάνατο».
Μανώλης Αναγνωστάκης
