Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Ένα θετικό νέο

Τετάρτη, 28 Σεπτέμβριος 2011 20:27

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ:
Αρση του περιορισμού εκτάκτων εκπαιδευτικών στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ θα ζητήσει η κυβέρνηση-ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Να εισηγηθεί η κυβέρνηση στην τρόικα την άρση του περιορισμού του αριθμού των εκτάκτων εκπαιδευτικών στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ αποφασίστηκε απόψε στην Κυβερνητική Επιτροπή , που συνεδρίασε υπό τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.Η υπουργός Αννα Διαμαντοπούλου ανέπτυξε στην κυβερνητική επιτροπή τις συνέπειες  στην λειτουργία των ΑΕΙ από τη δραστική μείωση των εκτάκτων και εισήγηθηκε να εξαιρεθεί ο περιορισμός από τα ΑΕΙ.Με την εισήγηση συμφώνησε ο πρωθυπουργός, ο αντιπρόεδρος  Θ Πάγκαλος και οι συμμετέχοντες υπουργοί και αναμένεται να κοινοποιηθεί στην τρόικα.

ΠΗΓΗ: www.esos.gr


Κατανομή πιστώσεων του Π.Δ. 407/80 για το νέο ακαδημαϊκό έτος



25Ο πιστώσεις (μισθούς) δίνει το Υπουργείο στα πανεπιστημιακά ιδρύματα ώστε να καλύψουν τις ανάγκες τους σε διδακτικό προσωπικό βάσει του Προεδρικού Διατάγματος 407/80. Από αυτές 8 δίνονται στο ΠαΠελ. Ασφαλώς δεν επαρκούν καθώς -ειδικότερα στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου- βασικά μαθήματα διδάσκονται από συμβασιούχους καθηγητές...

Προς πρωτοετείς φοιτητές:

Αύριο, Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου '11, στις ο8.οο μ.μ. θα πραγματοποιηθεί ενημέρωση προς τους πρωτοετείς, όσον αφορά το Τμήμα μας και τις υπάρχουσες εξελίξεις στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Κεντρικό κτήριο Τμ. Θεατρικών Σπουδών (Βασ. Κωνσταντίνου 21 & Τερζάκη)


Συντονιτικό Κατάληψης

Τμ. Θεατρικών Σπουδών



Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

ΚΑΤΑ(Θ)ΛΗΨΗ


ΚΑΤΑ(Θ)ΛΗΨΗ

Ρωτάς γιατί κάνω κατάληψη, τι έχω να κερδίσω, τι θα γίνει μετά αν είναι σωστό κλπ.
Εγώ σου λέω ότι δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα,
Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα μετά την κατάληψη μας
Είναι μια εντελώς λανθασμένη τακτική.
Δεν έχεις να διεκδικήσεις τίποτα,
Δε μπορείς να διεκδικήσεις τίποτα
Δεν υπάρχει κράτος για να διεκδικήσεις τα δικαιώματα σου
Δεν έχεις δικαιώματα
Τα έχεις χάσει καιρό τώρα
Πριν ακόμα ανοίξεις τα μάτια σου
Η ζωή σου είναι προδιαγεγραμμένη
Το ζάρι έχει ριχτεί
Μην έχεις αμφιβολίες, πιόνι είσαι
Πράσινο, μπλε, κόκκινο
Ασήμαντος
Μικρός
Ανδρείκελο
Η φωνή σου
Δεν είναι δικιά σου
Είναι των νεκρών
Των χιλιάδων νεκρών 
Των πριν από εσένα
Το σπίτι σου, τα ρούχα σου, οι γονείς σου
Τα μάτια σου
Δεν είναι δικά σου
Είναι των άλλων.
Και εσύ?
Τι σκατά είσαι εσύ
Δεν είσαι κάτι
Τώρα αυτή τη στιγμή δεν είσαι

Ρίξε μέσα τα γαμημένα σου τα μάτια
Και ψάξε αυτό που πάντα είναι εκεί
Εκεί δεν υπάρχει
Το κόμμα
Ο πρόεδρος
Ο κυβερνήτης ο δάσκαλος
Η ιδεολογία
Ο πρύτανης η εξουσία
Υπάρχεις μόνο εσύ
Εγώ είμαι τα πάντα
Τα χέρια αυτά είναι δικά μου
Το στόμα αυτό είναι δικό μου
Δεν κουβαλάω τους νεκρούς
Τους παλιούς γέρους την παλιά γνώση
Όλα αυτά τα συνθλίβω
Τα πατάω
Έχω το βάρος της ύπαρξης μου
Και μόνο
Ξέρω ότι δεν έχω να διεκδικήσω τίποτα
Ξέρω ότι δεν είμαι ελεύθερος
Ξέρω ότι η διαδρομή μου θα τελειώσει
Έχω όμως αξιοπρέπεια
Μια κραυγή στη  κάτω υπόγα
Κραυγή που ιδρώνει
Και όταν ακουστεί
Όταν ακουστεί
Όλα θα γίνουν μια φωτιά
Μια μεγάλη
Μεγάλη φωτιά .
Αυτό διεκδικώ
Το πρωτόγονο δικαίωμα της φωτιάς
Τίποτα άλλο.
Ο Βάκχος θα νικήσει
Τίποτα άλλο
Ο Βάκχος
Θα νικήσει
                                                                                                                                  





                                                                                                                                 Ισόσπριος 

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Βαστάτε...

Οι ουδέτεροι ποτέ δεν επιβάλλονται στα γεγονότα. Πάντα βυθίζονται. Μόνο το αίμα κινεί τους τροχούς της Ιστορίας.
(Και αυτό το είπε φασίστας!)




Συγγνώμη που δεν μπορώ να είμαι μαζί σας, σας αγαπώ όλους, σας σκέφτομαι και σας φιλώ... ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ!

Απόφαση Γενικής Συνέλευσης 23.09.11

Σήμερα, Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου '11, η τρίτη κατά σειρά Γενική Συνέλευση, με παρουσία 46 φοιτητών, αποφάσισε:

  • Την αποστολή επιστολής, όσον αφορά τις πιστώσεις των διδασκόντων Π.Δ. 407 προς Πρύτανη και Γενική Προσωρινή Συνέλευση διδασκόντων του Τμήματος. (Υπέρ: 46 ψήφοι)
Καθώς και το πλαίσιο του συντονιστικού κατάληψης:
  • Συνέχιση της κατάληψης ως την επόμενη Παρασκευή (30-09-11)
  • Λειτουργία της Γραμματείας του Τμήματος για τις ακόλουθες μέρες: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη (26/09 έως και 28/09), κατά τις οποίες θα διενεργούνται κανονικά όλες οι εργασίες της γραμματείας, συν των εγγραφών των πρωτοετών. (Υπέρ: 29 ψήφοι)



Πλαίσια που προτάθηκαν προς ψήφιση με αίτημα τη λήξη της κατάληψης:
ΠΚΣ: υπέρ 1
ΔΑΠ: υπέρ 4
Φοιτήτριας: υπέρ 8




Η επόμενη Γενική Συνέλευση του Φ.Σ. θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 30.09.11 & ώρα ο6.οο μ.μ.




Και στο ραδιόφωνο

ΜΗΝΥΜΑ του Συλλόγου των Φοιτητών του υπό κατάληψη Τμήματος Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο, που εκφωνείται από τις πρωινές εκπομπές του τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού, Ανατολικό Fm 95,8 .

«Αργοπεθαίνει,

όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,

όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει .

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,

όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι , για να είσαι ζωντανός , χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. »


Έχοντας στη συνείδησή μας τους στίχους του Πάμπλο Νερούδα, θέλουμε να δηλώσουμε ότι :

Αντιτιθέμεθα στο Νέο Νόμο για την Παιδεία , ο οποίος καταργεί το δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, και επι της ουσίας αποσκοπεί στην καταστρατήγηση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και προωθεί την άγνοια.

Ας μην σιωπούμε άλλο γιατί

« Η Σιωπή είναι ο δισταγμός στη Ζωή και στο Θάνατο»

(Μανώλης Αναγνωστάκης)

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Οι Φοιτητές σου μιλούν...

...από το Συντονιστικό Κατάληψης...

Κατ’ αρχάς να συστηθούμε. Είμαστε οι : Ειρήνη, Ελευθερία, Φωτεινή, Ευθύμης, Χαρά, Μαίρη, Ανδρέας, Δέσποινα, Γιώργος, Μαρίνα και άλλοι πολλοί, που τα ονόματά μας δεν έχουν και τόσο σημασία, όσο αυτά που θέλουμε να σου πούμε. Σου γράφουμε στον ενικό, όχι φυσικά γιατί δεν σε σεβόμαστε ή αρνούμαστε την ευγένεια, αλλά γιατί , κάθε φορά που κάποιος γράφει σε πληθυντικό, π.χ. “ως λαός έχουμε / οι Έλληνες είμαστε κ.ο.κ., οποιαδήποτε μία μεγάλη ευθύνη καταμερίζεται αυτόματα σε πολλές μικρότερες, ανάμεσα σε άλλα πόσα εκατομμύρια ανθρώπων της ίδιας χώρας. Και έτσι “μοιρασμένη λύπη, μισή λύπη” όπως λέει και το λαϊκό ρητό. Σαν την θάλασσα, που αν δούμε κάθε σταγόνα ξεχωριστά δεν θα καταλάβουμε σε καμία περίπτωση ότι μπροστά μας απλώνεται ένας ολόκληρος ωκεανός. Δεν μας αγγίζει ο πληθυντικός όσο θα έπρεπε, γιατί ίσως θα έπρεπε να αγγίξει και τον διπλανό μας. Γιατί εμένα πρώτα, αφού και ο διπλανός μου έχει εξίσου ευθύνη; Μπορείς να αγχωθείς, να ξεφυσήξεις, να πετάξεις το κείμενο, να κάνεις ό, τι θέλεις για να απενοχοποιηθείς. Μία από τις βασικές αρχές άλλωστε της ποινικής νομοθεσίας αυτής της χώρας είναι το τεμκήριο της αθωότητας, δηλαδή πως κανείς δεν είναι ένοχος, πριν της αποδείξεως του εναντίου. Το δυστύχημα όμως είναι ότι δεν υπάρχει κανένα “ηθικό δικαστήριο” για να επιβεβαιώσει ότι όλοι μας είμαστε ένοχοι (αναπόφευκτος ο πληθυντικός εδώ) στην κοινωνική στατικότητα. Γιατί στα γράφουμε όλα αυτά; Συνέχιζε να διαβάζεις και θα μάθεις.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι γνωρίζεις σίγουρα για τον καινούργιο νόμο που αφορά την λειτουργία και την δομή των ελληνικών Πανεπιστημίων. Για τα πάνω από 300 τμήματα σε όλη την χώρα που έκλεισαν με καταλήψεις και που έχουν κύριο αίτημά τους να μην εφαρμοστεί ο νόμος αυτός, που πλήττει: το δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, την ελευθερία στην έρευνα και την διδασκαλία, την προαγωγή της γνώσης εντός των Πανεπιστημιακών χώρων κ.ά.. Τα έχεις χιλιοακούσει αυτά, έστω και μέσα από γενικότητες που μοιάζουν με ξύλινα τσιτάτα, όπως ακριβώς σου τα γράφουμε εμείς τώρα. Αν δεν ξέρεις, ψάξε, ρώτησε τον διπλανό σου, δες στο ίντερνετ, διάβασε, την τηλεόραση όμως μην την εμπιστεύεσαι και πολύ. Είναι κατά βάση ιδιωτική, συνεπώς ακολουθεί τους δικούς της κερδοσκοπικούς και ανταγωνιστικούς όρους και όχι αυτούς της κοινωνικής πραγματικότητας.

Από το γενικό όμως, ας πάμε και σε κάτι πιο συγκεκριμένο. Μια και πήρες αυτό το κείμενο στο Ναύπλιο, ας μιλήσουμε λοιπόν για το πανεπιστημιακό τμήμα που υπάρχει στην πόλη αυτή. Στο Ναύπλιο, ήδη από το 2003, λειτουργεί το τμήμα Θεατρικών Σπουδών, που εντάσσεται στη Σχολή Καλών Τεχνών του νεοσύστατου Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Το τμήμα μας διαφοροποιείται από τα αντίστοιχα τμήματα Θεατρικών Σπουδών Αθηνών και Πάτρας , στο ότι δίνει έμφαση και σε πιο βιωματικά-καλλιτεχνικά μαθήματα (σκηνογραφία, ενδυματολογία, υποκριτική, σκηνοθεσία, χορό). Υπάρχει επίσης και το τμήμα Θεάτρου της Θεσ/νίκης, όπου η φοίτηση είναι 5ετής (σε αντίθεση με την 4ετή των υπολοίπων) και το οποίο, κακά τα ψέματα, είναι το πιο “πρακτικό” τμήμα σε σχέση με τα υπόλοιπα. Τα βιωματικά λοιπόν, μαθήματα του τμήματος του Ναυπλίου, καλύπτονται ως επί το πλείστων, από συμβασιούχους καθηγητές, τους λεγόμενους “βάσει Π.Δ. 407”. Επιπλέον, το τμήμα μας, λόγω κυρίως των λίγων χρόνων λειτουργίας του, είναι μη αυτόνομο, δηλαδή δεν διαθέτει τον απαιτούμενο αριθμό μονίμων διδασκόντων (μέλη ΔΕΠ – Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό). Γι' αυτό και καλύπτει ζωτικές ανάγκες του με τους συμβασιούχους. Υπάρχει βέβαια και η ενδιάμεση κατηγορία των Ε.Ε.Δ.Ι.Π (Ειδικό και Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό), ένας τύπος “ημι-μόνιμων” διδασκόντων, που προσφέρουν μεν στα βιωματικά μαθήματα, αλλά αισθητά δεν επαρκούν. Η υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι τα μη αυτόνομα τμήματα (όπως το δικό μας για παράδειγμα) θα λάβουν πιστώσεις, παρά τις γενικότερες περικοπές (καταργούνται εντελώς οι συμβασιούχοι στα Πανεπιστήμια),ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα τμήματα αυτά, έχοντας τους απαραίτητους διδάσκοντες-συμβασιούχους (βάσει Π.Δ. 407). Τελικά όμως δεν δίνει καμία. Τι είναι η πίστωση όμως; Ουσιαστικά αποτελεί τον μισθό που λαμβάνει ένας διδάσκων. Τονίζουμε ότι μέχρι τώρα, την μία πίστωση, τον έναν δηλαδή μισθό, έως τώρα τον μοιράζονταν 3 έως και 5 άτομα, που σημαίνει, ότι έρχονταν διδάσκοντες από την Αθήνα, 4-5 φορές τον μήνα, αμειβόμενοι με 200Ε μηνιαίως! Σκέψου το! Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Οι εκπτώσεις στα μαθήματα άρχισαν ήδη 3 χρόνια πριν, τα απαιτούμενα μαθήματα για το πτυχίο ήταν 68, μετά έγιναν 65...55...52... Και σήμερα, καλούμαστε να καταργήσουμε και άλλα μαθήματα. Τουλάχιστον , όπως ειπώθηκε από μια φοιτήτρια, αν είναι η υπουργός να δεσμεύεται για κάτι και να μην το τηρεί, να πάψουμε και να διεκδικούμε την μη εφαρμογή του καινούργιου νομοσχεδίου, γιατί ούτως ή άλλως, αφού δεσμεύθηκε ότι θα τηρηθεί, αναλογικά με τα παραπάνω, δεν θα τηρηθεί! Εν τέλει στο μόνο που μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη είναι στον να μην ακούμε κανέναν. Και όταν ακούμε, οφείλουμε να διασταυρώνουμε την αλήθεια των όσων ειπώνονται. Να ψάχνουμε λίγο και στο παρελθόν για το αν όντως ισχύουν αυτά ή απλά λέγονται για να καθησυχάσουν και να κερδίσουν τις εντυπώσεις.

Δεν τελειώσαμε όμως... Μέσα σε όλα αυτά, στην εδώ κοινωνία του Ναυπλίου, υπάρχουν άτομα που θα προτιμούσαν στην θέση του τμήματος Θεατρικών Σπουδών να υπάρχει ένα τμήμα Γεωπονίας ή Ιστορίας - Αρχαιολογίας, όπως άλλωστε είχε δηλωθεί ευθαρσώς πριν από ενάμιση χρόνο από μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης. Οι ερωτήσεις - καραμέλα επίσης “Κλείνει το τμήμα; Θα φύγει στην Πάτρα;” έχουν γίνει καθημερινότητα και μάλιστα έχει καλλιεργηθεί από στόμα σε στόμα η κατάφαση σε αυτές, χωρίς ο καθένας που το αναπαράγει να γνωρίζει ουσιαστικά τίποτα! Ίσως έτσι απλά γνωστοποιούνται οι ευσεβείς πόθοι ορισμένων. Συλλογίσου όμως, ότι στα χρόνια που περνάμε, αν κλείσει ένα πανεπιστημιακό τμήμα, δεν σημαίνει ότι θα ανοίξει ένα άλλο. Ακόμα και τώρα, που οι συνθήκες πιέζουν ασφυκτικά, εμείς οι φοιτητές, όχι, δεν το κλείνουμε, επιμένουμε να διεκδικούμε.

Ωχ, διεκδικούμε γράψαμε; Να, άλλη μία παρεξηγημένη έννοια. Διεκδίκηση δεν είναι το να αποδεχτώ ό, τι ισχυρίζεται ο “ανώτερός” μου, επειδή προσπάθησα μεν μία φορά (έχοντας εκπληρώσει το καθήκον μου), αλλά δεν έφερα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και αποχωρώντας μάλιστα να συνοδεύω την παραίτησή μου με μοιρολατρικές εκφράσεις όπως “μα τι να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα!”. Ένα οποιοδήποτε καλό ερμηνευτικό λεξικό και αν ανοίξεις, στην έννοια του ενεργητικού ρήματος διεκδικώ εμπεριέχεται η έννοια της πάλης για επικράτηση σε έναν ανταγωνισμό. Είναι η απαίτηση να μου δοθεί κάτι ως οφειλόμενο, ως δίκαιο, χρησιμοποιώντας όλα τα υπάρχοντα μέσα. Είναι η επιδίωξη και η συνεχής μου προσπάθεια να εξασφαλίσω ένα δικαίωμά μου. Είναι αγώνας.

Αυτό που ζητούμε από εσένα είναι να αρχίσεις να διεκδικείς. Έμπρακτα και ουσιαστικά. Ίσως να νομίζεις πως δεν έχεις τον τρόπο να βοηθήσεις εμάς τους φοιτητές. Βοηθάς όμως ξεκινώντας από το δικό σου εργασιακό περιβάλλον και τους συνανθρώπους σου που αντικρίζεις κάθε μέρα. Τα συλλογικά και τα ανώτερα ιεραρχικά όργανα , που υποτίθεται ότι επιτελούν, εκτός από έργα διοίκησης και πράξεις διεκδίκησης, αποτελούν την πιο χυδαία δικαιολογία σε όσους δεν συμμετέχουν στα κοινά. Επαναπαύεσαι στη σκέψη “έκανα το χρέος μου, ψήφισα αυτόν που προτίμησα και αυτός θα παλέψει για εμένα” και μετά… ανάπαυση. Μόνο που στην “ιδανική” μας κοινωνία, όσο πιο ψηλά φτάνει κάποιος, τόσο περισσότερο φοβάται να πέσει. Θέμα ενστίκτου. Όταν βρίσκεσαι εν μέσω αντίθετων δυνάμεων, αυτό που επιδιώκεις είναι να ισορροπήσεις και όχι να ρισκάρεις να πας προς μια μεριά για να σωθείς μια και καλή. “Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι η βαρεμάρα” έλεγε η Φαίδρα στο ομώνυμο έργο του Ρακίνα. Ποια είναι η Φαίδρα; Ποιος ο Ρακίνας; Ψάξ' το ! Το έως τώρα “ας ξεκινήσει πρώτα ο διπλανός μου ” μας έχει φέρει έως εδώ. Ξεκίνα πρώτος και θα βρεις συνοδοιπόρους. Φανού γενναιόψυχος και κάνε εσύ την πρώτη κίνηση αν δεν την κάνει αυτός που βρίσκεται δίπλα σου.

Το ξέρουμε, καταντήσαμε ηθικοδιδακτικοί με αυτό το κείμενο. Γιατί όμως αυτό να είναι αρνητικό, όταν η κοινωνία μας βαριανασαίνει ελλείψει ηθικότητας και σθένους;

Σ' εσένα λοιπόν, Πρύτανη, καθηγητή, συμφοιτητή, εαυτέ, κάτοικε της πόλης, επισκέπτη, πολίτη αυτής της χώρας, πάψε να είσαι σκευρωμένος από την άκριτη υπακοή σε οποιονδήποτε προβάλλει ότι δήθεν αυτός γνωρίζει καλύτερα, από το βάρος των συμφερόντων σου ή από αυτό της δειλίας σου. « Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγό δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» έγραφε ο Ανδρέας Κάλβος. Άραγε αυτοί οι στίχοι να σημαίνουν κάτι και σήμερα;


Τα Αντι - Μαθήματα καλά κρατούν...

Πρόγραμμα:

Παρασκευή 23.9.11

16.00 - 18.00 Αντι - Μάθημα Αντικαθημερινού Στυλ vol.2*

Σάββατο 24.9.11

15.00 - 18.00 Συζήτηση για τον Μπέκετ*

18.00 - 21.00 Χορός*

* Τα αντι-μαθήματα γίνονται από φοιτητές

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Τα Αντι - Μαθήματα συνεχίζονται

Πρόγραμμα:

Τετάρτη 21.9.11

17.00 – 19.00 Χορός*

19.00 – 21.00 Αντι-μάθημα αντι-καθημερινού στυλ*


Πέμπτη 22.9.11

16.00 – 18.00 Συζήτηση για το έργο του Μπέκετ*

18.00 – 20.00 Ιστορία της Νεοελληνικής Τέχνης*


*Τα αντι-μαθήματα γίνονται από φοιτητές

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Συνέχιση Κατάληψης ΙΙΙ & Επόμενη Γενική Συνέλευση

Σήμερα, Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου '11, συγκλήθηκε Γενική Συνέλευση, η οποία λόγω μη απαρτίας αναβλήθηκε ως την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου & ώρα ο6.οο μ.μ.

Βάσει του καταστατικού του φοιτητικού συλλόγου, στην τρίτη κατά σειρά γενική συνέλευση με τα ίδια θέματα λαμβάνονται αποφάσεις ανεξαρτήτου αριθμού φοιτητών.

Επομένως εως και την Παρασκευή η κατάληψη συνεχίζεται...

Αντι-μαθήματα

Πρόγραμμα:

Κυριακή 18.09.11
ο6.οο-ο8.οο Χορός*

Δευτέρα 19.ο9.11
ο1.οο-ο3.οο Κινηματογράφος*
ο4.οο-ο6.οο Δημιουργική Γραφή*
ο6.οο-ο9.οο Υποκριτική*

Τρίτη 2ο.ο9.11
ο3.οο-ο5.οο Αντι-μάθημα αντι-καθημερινού στυλ*
ο5.οο-ο6.οο Δημιουργία βιογραφικού & εύρεση εργασίας*

ο8.
30 Προβολή Ντοκυμαντέρ: "Η αγέλη των λευκών λύκων" του Γιώργου Αυγερόπουλου - Ακολουθεί συζήτηση


*Τα αντι-μαθήματα γίνονται από φοιτητές

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Che fece .... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι -- το σωστό -- εις όλην την ζωή του.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1901)

Σε αυτούς που διεκδικούν "για χάρη μας" με σκυμμένο κεφάλι...
Στους καθηγητάδες μας, τον πρύτανη και τα λαμόγια του.

Δράσεις - Πορεία φοιτητικών συλλόγων ΠΑ.ΠΕΛ. - Πέμπτη 15/9/2011




Συνέχιση Κατάληψης ΙΙ

Η Σχολή θα παραμείνει κλειστή μέχρι και την Τρίτη 20/9. Την ίδια μέρα θα πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση στις 6:00 μ.μ. 

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Συνέχιση Κατάληψης

Η Κατάληψη θα συνεχιστεί μέχρι και την Παρασκευή 16/9. Την ίδια μέρα θα γίνει Γενική Συνέλευση στις 6:00 μ.μ., στην αίθουσα της "Λήδας Τασοπούλου".

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

"Ο Δον Διαμαντόν & το ασπρόμαυρο δάσος"

Το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου, φοιτητές του Τμήματος συμμετείχαν στο "Νυχτέρι αφήγησης στο φεγγαρόφωτο" που οργάνωσε ο Σύλλογος "Θεατροδρόμιο στο Ναύπλιο" στην παραλία της Αρβανιτιάς στις 1ο.οο μ.μ. .Συμμετείχαν με το παραμύθι που έφτιαξαν οι ίδιοι οι φοιτητές: "Ο Δον Διαμαντόν & το ασπρόμαυρο δάσος".

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι τυχαία!



O Δον Διαμαντόν και η ασπρόμαυρη χώρα

Μια φορά κι έναν καιρό, σε χρόνο που κανείς δεν ξέρει, και σε τόπο που χάνονται τα ίχνη του ανάμεσα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, υπήρχε ένα ξακουστό για την ομορφιά του βασίλειο. Σ’ αυτό το βασίλειο κυβερνούσε η οικογένεια των Δον Διαμαντιών. Οι οικογένεια όμως αυτή, είχε ένα κουσούρι. Ήταν όλοι τους ασπρόμαυροι! Οι ίδιοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί αυτοί είχαν μονάχα άσπρο, μαύρο και γκρι επάνω τους! Πίστευαν ότι γι’ αυτό οι υπήκοοί τους τους κορόιδευαν. Έτσι αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να κάνουν όλο το βασίλειο ασπρόμαυρο, ώστε να μην διαφέρουν. Γι’ αυτό το σκοπό , πήγαν σε μια γριά μάγισσα που ήξερε όλα τα μαγικά της γης, του αέρα και του νερού, και της ζήτησαν να κάνει κάτι γι’ αυτό.

- “Α, είναι πάρα πολύ εύκολο ” απάντησε εκείνη. “Θα σας δώσω αυτό εδώ το φιαλίδιο και όταν ανοίξετε το καπάκι, ένα αέριο θα απλωθεί σε όλο το βασίλειό σας. Και τότε, όλα τα χρώματα θα πάψουνε να υπάρχουνε και όλα θα γίνουν άσπρο, μαύρο και γκρι.”

Οι Δον Διαμαντιών φύγανε καταενθουσιασμένοι, γιατί το μόνο πράγμα που είχανε να κάνουνε , ήταν να βγουν στο μεγάλο τους μπαλκόνι, και ν’ ανοίξουν το φιαλίδιο. Έτσι κι έκαναν. Ένας γκρι καπνός βγήκε και όσο απλωνόταν στον ουρανό, τόσο τα χρώματα χάνονταν, ώσπου εξαφανίστηκαν εντελώς, μέχρι το τέλος του ορίζοντα. Όλα μέσα στο βασίλειο των Δον Διαμαντιών έγιναν άσπρα, μαύρα και γκρι.

Αυτό έγινε πάρα πολύ παλιά και η ομορφιά αυτού του βασιλείου ξεχάστηκε απ’ όλους. Πέρασαν μήνες, χρόνια, αιώνες και μετά και άλλα χρόνια, και άλλοι μήνες, μέρες, ώρες ώσπου φτάσαμε κάπου ανάμεσα στο σήμερα και στο τώρα*. Υπάρχει όντως ένα βασίλειο, όπου βασιλεύει το άσπρο, το μαύρο και το γκρι. Σ’ αυτό, μετά από πολλές γενεές των Δον Διαμαντιών, βασιλεύει ο Δον Διαμαντόν. Αυτός ο βασιλιάς έκρυβε στα έγκατα του παλατιού του ένα μεγάλο αδαμαντωρυχείο. Καθ’ ότι όλα ήταν άχρωμα, ξερά και ανιαρά, το βασίλειο δεν είχε να παράγει τίποτα άλλο, παρά μόνο διαμάντια. Τα διαμάντια αυτά βέβαια ήταν άσπρα, μαύρα και γκρι. Τα εξόρυζε και τα έστελνε μακριά, σε μια άγρια και σκοτεινή μεριά του δάσους, να τα παίρνουνε τα μικρά ζώα και να τα επεξεργάζονται. Να τα ξεχωρίζουν ανάλογα με τα τρία τους χρώματα, και να τα βάζουνε σε μεγάλα σακιά για να μπορούνε να τα στέλνουμε και να τα πουλούν σε άλλα βασίλεια.

Μια μέρα, που ήταν όμοια με τις πρηγούμενες, τα ζώα ήταν στην καλύβα τους και ξεχώριζαν τα διαμάντια. Μια πρωτοφανής όμως κακοκαιρία ξεκίνησε. Από το πουθενά μεγάλες στάλες βροχής άρχισαν να πέφτουν στην καλύβα. Βροντές ακουγόντουσαν κι έτριζαν τα πάντα στο άκουσμά τους. Και κεραυνοί… Κεραυνοί; Πρωτάκουστο! Δεν υπάρχουν κεραυνοί σε αυτό το βασίλειο! Δεν ήξερε κανείς τί ήταν κεραυνός. Ξαφνικά, εκεί που τα σακιά ήταν τοποθετημένα έξω στην αυλή, έτοιμα να μεταφερθούν σε κάποιο ξένο βασίλειο και να πωληθούν, έπεσε ένας τέτοιος κεραυνός! Τα τσουβάλια έλιωσαν και τα διαμάντια κόπηκαν στη μέση. Τη στιγμή αυτή μια άγνωστη λάμψη ξέφυγε από μέσα τους. Τη λάμψη αυτή δεν την είχαν ξαναδεί ποτέ τους τα ζώα! Τι όμορφη! Βγήκαν όλα τα χρώματα του κόσμου, σαν ένα φωτεινό ουράνιο τόξο! Έτσι λοιπόν, για πρώτη φορά τα ζώα , είδαν ότι υπάρχουν και άλλα χρώματα, διαφορετικά από το άσπρο, το μαύρο και το γκρι! Κατάλαβαν πως, αν πάρουν τα διαμάντια και αρχίσουν να τα επεξεργάζονται μ’ έναν τρόπο διαφορετικό, δηλαδή να τα σκαλίζουνε, να τα συνδυάζουνε, να τα τρίβουνε, ν' αρχίσουν να τους δίνουν σχήματα και μορφές, τότε μ’ έναν περίεργο και μαγικό τρόπο, αυτά θα βγάζανε χρώματα! Και αυτά τα χρώματα μπορούσαν και έντυναν και τα ίδια τα ζώα. Έγιναν κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλί... ό, τι χρώμα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Έντυσαν και την καλύβα τους, τα δέντρα έγιναν ξανά πράσινα και καφέ, τα λουλούδια γίνανε πολύχρωμα, κι έτσι σιγά σιγά όλο το ασπρόμαυρο βασίλειο άρχισε να γίνεται πλουμιστό παρδαλό!

Αυτά τα χρώματα έφτασαν κάποια στιγμή και στο παλάτι του Δον Διαμαντόν! Εκείνος καθόταν ήσυχος. Δεν χρειαζόταν τίποτα. Είχε τους υπηκόους του να δουλεύουνε γι’ αυτόν. Ξαφνικά ένα χρώμα έσκισε την ηρεμία του. Πέρασε αστραπιαία από μπροστά του. Ταράχτηκε.

- “Τι είναι αυτό;” αναρωτήθηκε. “Δεν θυμάμαι να το έχω ξαναδεί. Μόνο κάτι ιστορίες των προγόνων μου σαν να μιλούσαν για κάτι τέτοιο. Τόσο διαφορετικό και τόσο… χρωματιστό!! Α παπαπα, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!».

Υποψιάστηκε ότι κάτι στραβό συνέβαινε με τα διαμάντια. Έτσι λοιπόν, ως καλός και δίκαιος βασιλιά, έβγαλε ένα διάταγμα: “ Όποιο ζώο δεν ακολουθεί πιστά τις οδηγίες μου για την επεξεργασία των διαμαντιών, τότε θα εξορίζεται από το βασίλειο!” Και μαζί με αυτό μοίρασε μαύρα γυαλιά σε όλη την επικράτεια. Οι κοντινοί του υπήκοοι και αυτοί που βρίσκονταν μέσα στο παλάτι, τα φόρεσαν.

- «Ααα! Ωραία! Τώρα έγιναν όλα όπως πριν!», άρχισαν να λένε. “Ορίστε! Άσπρο, μαύρο και γκρι! Εδώ είμαστε! Δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο».

Τα ζωάκια όμως, αφού έμαθαν ότι υπήρχαν τα χρώματα, δεν είχαν καμία διάθεση να ζήσουνε χωρίς αυτά. Άρχισαν να βοηθούν το ένα το άλλο και να δημιουργούν! Να φτιάχνουνε πίνακες, να ζωγραφίζουν, άρχισαν να ονειρεύονται πολύχρωμους κόσμους, η φαντασία τους απογειώθηκε και γέμισαν το μυαλό τους με ιστορίες και εικόνες, που ποτέ άλλοτε δεν είχαν σκεφτεί πριν γνωρίσουνε τα χρώματα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισαν ότι σε καμία περίπτωση δεν θα έβαζαν τα μαύρα γυαλιά που κάποιοι άλλοι τα είχαν ήδη φορέσει. Ο Δον Διαμαντόν κατάλαβε ότι ο αγώνας του ήτανε δύσκολος. Πώς θα μπορούσε να κάνει τόσα πολλά ζώα να φορέσουνε γυαλιά και να μην βλέπουνε τα χρώματα; Δεν μπορούσε να εξορίσει τόσα πολλά ζώα, γιατί αλλιώς δεν θα έμενε κανένα στην επικράτειά του , να επεξεργάζεται τα διαμάντια, και να μπορεί έπειτα να τα πουλά σε άλλες χώρες . Θα περίμενε λοιπόν την κατάλληλη στιγμή.

Πέρασαν δύο μήνες από τότε που τα μικρά ζώα του δάσους και το ίδιο το δάσος ντύθηκαν μέσα στα χρώματα. Και ήρθε η στιγμή να γιορτάσουν την επέτειο των χρωμάτων. Γιορτή! Τραγούδια, χοροί, μουσικές, παιχνίδια, εκθέσεις με πίνακες ζωγραφικής, με ποιήματα ζωγραφιστά και φαγητά πολύχρωμα και ευωδιαστά. Τα πάντα ήταν ανθισμένα!

- “Αυτή είναι η στιγμή που θα πρέπει να δράσω” είπε ο Δον Διαμαντόν. Κι έδωσε διαταγή στους υποηκόους με τα μαύρα γυαλιά να σπεύσουν να χαλάσουν την γιορτή. Τα ζωάκια εντωμεταξύ χαίρονταν και συμμετείχαν στην επέτειο, όπως μπορούσε το καθένα. Όλα γελούσαν και ήταν ευτυχισμένα. Ξαφνικά ένας στρατός με μαυροφορεμένους γυαλοφόρους, υπηκόους του Δον Διαμαντόν, εμφανίστηκε μπροστά τους. Μαύρη σκόνη σηκώθηκε.

- “Είμαστε οι υπήκοοι με τα μαύρα γυαλιά και ήρθαμε να καταστρέψουμε την γιορτή σας.”

- “Τη δικιά μας την γιορτή; Γιατί να το κάνετε αυτό;” ρώτησαν τα ζώα.

- “Γιατί τα χρώματα είναι... χρώματα και... είναι διαταγή του βασιλιά. Γι 'αυτό!”

-“Γιατί δεν βγάζετε τα μαύρα γυαλιά και να 'ρθείτε μαζί μας; Κοιτάξτε πόσο έχει βελτιωθεί η ζωή μας, πόσο χαρούμενοι και δημιουργικοί είμαστε! Πόσο αναπτύξαμε δεξιότητες και η σκέψη μας, δεν έχει νιώσει πότε άλλωτε τόσο ελεύθερη όσο τώρα!

- “Δεν καταλαβαίνουμε εμείς από αυτά! Τα πολλά τα χρώματα μας μπερδεύουν.” απάντησαν ξερά εκείνοι.

Κι εκεί που τα ζώα κοιτούσαν με απορία το ένα το άλλο, οι υπήκοοι με τα μαύρα γυαλιά βγάλανε ένα σπρέϋ και φσσςςς, άρχισαν να ψεκάζουνε τους πάντες και τα πάντα. Ήτανε το Σπρέϋ της Αχρωματοψίας.

- “Δεν μπορείτε να ξεφύγετε από το Σπρέϋ της Αχρωματοψίας! Ό,τι και να κάνετε, θα ξαναμαυρίσετε, θα ξανασπρίσετε και θα ξαναγκριζίσετε!” έλεγαν γελώντας άγρια οι υπήκοοι με τα μαύρα γυαλιά.

Και αυτό ήταν αλήθεια. Τα χρώματα άρχισαν σιγά σιγά να ξεθωριάζουν, έφυγε το ροζ, έφυγε και το γαλάζιο, έφυγαν το μοβ και το χακί, εξαφανίστηκαν όλα. Οι μικροί μας φίλοι είχαν μείνει σοκαρισμένοι και δεν ήξεραν τί να κάνουνε. Οι υπήκοοι με τα μαύρα γυαλιά βάλανε φωτιά σε όλα όσα τα μικρά ζώα είχαν δημιουργήσει. Όλα έγιναν στάχτη. Ασπρόμαυρη στάχτη. Και αφού ολοκλήρωσαν το έργο τους επέστρεψαν θριαμβευτές πίσω στο παλάτι του Δον Διαμαντόν.

Τα μικρά ζώα σκεφτόντουσαν τί θα μπορούσαν να κάνουν. Το καλό ήταν ότι παρ' όλο που τα χρώματα φύγανε από πάνω τους και μείνανε μονάχα οι στάχτες των δημιοργημάτων τους, ήξεραν ότι αυτές οι στάχτες έκρυβαν μνήμη. Τις μάζεψαν όλες λοιπόν, από κάθε καμμένο πίνακα και παρτιτούρα, από κάθε λουλούδι και φαγητό, και τις έβαλαν σε ένα μεγάλο μαύρο κουτί.

- “Αυτό θα είναι το δώρο μας που θα πάμε στον Δον Διαμαντόν” είπαν και ξεκίνησαν για το παλάτι.

Εκεί βεβαίως συνάντησαν φρουρούς.

- “Αλτ! Πού νομίζετε ότι πάτε; Εδώ είναι το παλάτι του βασιλιά”.

- “Είμαστε τα ζώα που είχαμε γίνει χρωματιστά. Καταλάβαμε ότι κάναμε λάθος που βάλαμε λίγο χρώμα στη ζωή μας κι επειδή ο βασιλιάς ήταν αυτός, που μας έκανε να καταλάβουμε το λάθος μας, θέλουμε να του κάνουμε ένα δώρο για να του δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας.”

- “Δώρο, Τι δώρο; Να ελέγξουμε! ” λένε καχύποπτοι οι φρουροί και ανοίγουνε το μεγάλο μαύρο κουτί.

- “Μεταφέρετε μονάχα στάχτες. Καλώς. Μπορείτε να περάσετε”.

Τα ζώα ικανοποιημένα προχώρησαν, αλλά πιο κάτω συνάντησαν και δεύτερους φρουρούς.

- “Αλτ! Πού πηγαίνετε;”

- “Έχουμε ένα δώρο για τον βασιλιά” απάντησαν και τους εξήγησαν το λόγο που βρίσκονταν εκεί.

- “ Να δούμε πρώτα τί έχει αυτό το μαύρο κουτί.” είπαν και πάλι οι καχύποπτοι φρουροί. Το έλεγξαν, όπως και οι προηγούμενοί τους και τελικά τους άφησαν να περάσουν. Πέρασαν και τρίτη και τέταρτη και πέμπτη φορά από φρουρούς. Όλοι τους άφησαν να προχωρήσουν , διότι το μόνο που κουβαλούσαν ήταν ένα μαύρο κουτί με ασπρόμαυρες στάχτες.

Φτάνουνε λοιπόν, μπροστά στον βασιλιά Δον Διαμαντόν.

- “Τι δουλειά έχετε εσείς εδώ; Γιατί δεν είστε στην καλύβα σας να ταξινομείτε τα διαμάντια;” τους είπε με αυστηρότητα.

- “ Αγαπημένε μας βασιλιά”, απάντησαν εκείνα, “καταλάβαμε το λάθος μας να χρησιμοποιήσουμε χρώματα στη ζωή μας και σου φέραμε ένα δώρο, ως ένδειξη μετανοίας. Τώρα όλα είναι πιο απλοϊκά και σε ευχαριστούμε.”

- “Δώρο, σ' εμένα; Πρώτη φορά μου κάνουνε δώρο. Το εκτιμώ και σας συγχωρώ. Τι δώρο μου φέρατε;”

- “ Καλώς να ορίσεις και να το δεις μόνος σου” του απάντησαν τα ζώα.

Εκείνος πλησίασε το μαύρο κουτί, το άνοιξε και είδε τις στάχτες. Μαύρες στάχτες, που όμως μέσα τους έκρυβαν το πολύχρωμο παρελθόν τους. Τότε, όλα τα ζωάκια που είχαν μαζευτεί μπροστά στον βασιλιά, χωρίς να χάσουνε στιγμή, άρχισαν να φυσούν με όλη τους τη δύναμη προς το κουτί. Και οι στάχτες σηκώθηκαν στον αέρα. Κάλυψαν τον βασιλιά και πήγαν και ακόμα πιο πέρα. Κάλυψαν τον θρόνο του, τις σκάλες, τα χαλιά, τις κολόνες, κάλυψαν τους φρουρούς, κάλυψαν τους πάντες και τα πάντα και ξαφνικά όλα πήραν ξανά χρώμα. Ο Δον Διαμαντόν όμως, ήταν από μια γενιά ασπρόμαυρων και ήταν ο μόνος που δεν πήρε χρώμα. Σάστισε! Οι υπήκοοί του έσπευσαν αμέσως να βγάλουν από τις τσέπες τους τα μαύρα γυαλιά, αλλά από περιέργεια, άρχισαν ν' ακουμπούν τα χρώματα. Ν' ακουμπάνε το γαλάζιο, το ροζ, το κίτρινο, όλα τα χρώματα με την σειρά. Και μαντέψτε! Τους άρεσε! Τους άρεσε να είναι μέσα στα χρώματα. Και τότε όλοι στράφηκαν με άγριο βλέμμα προς τον βασιλιά. Ο Δον Διαμαντόν, όπως καταλαβαίνετε, έμεινε μόνος του.

- “ Τί να κάνω τώρα;” αναρωτήθηκε. “Είναι όλοι χρωματιστοί και εναντίον μου! Είμαι ο μόνος ασπρόμαυρος. Δεν έχω θέση εγώ ανάμεσά τους! Και τότε συνειδητοποίησε, πως ό,τι και να έκανε, όσο σκληρά μέτρα κι αν έπαιρνε, θα έβλεπε συνέχεια χρώματα μπροστά του. Πάντοτε κάποιοι θα πίστευαν και θα καταφέρνανε να φέρουνε και πάλι τα χρώματα στις ζωές όλων. Ενώ εκείνος θα έμενε ο μόνος ασπρόμαυρος. Λυπημένος αποφάσισε να φύγει κάπου όπου κανείς δεν θα μπορούσε να τον βρει.

- “ Δον Διαμαντόν, μη φεύγεις!” του φώναξαν χαμογελώντας του τα ζωάκια. “Ανάμεσα στα χρώματα είναι και το μαύρο και το άσπρο και το γκρι. Μείνε μαζί μας και θα δεις, ότι όλοι μαζί θα καταφέρουμε και πάλι να κάνουμε το βασίλειο μας φιλόξενο και όμορφο!”

Ο Δον Διαμαντόν όμως, είχε πάρει ήδη την απόφασή του. Αποφάσισε να αυτοεξοριστεί , γιατί ο ίδιος, όπως και οι προηγούμενοι Δον Διαμαντιών, είχαν στερήσει από τα ζώα την ελευθερία να βλέπουν όνειρα χρωματιστά και μάλιστα να τα ζουν, όπως έκαναν τώρα. Δεν μπορούσε να το ξεχάσει. Τους ευχαρίστησε λοιπόν κι έφυγε για κάπου, όπου κανείς μας μέχρι στιγμής δεν ξέρει.

Και ζήσαν τα ζωάκια αδελφωμένα κι εμείς...

Συντονιστικό Κατάληψης

Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Αντι-μάθημα & Προβολή Ταινίας


Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου:

12.οο μ.μ.

Αντι-μάθημα για το Θέατρο του Καταπιεσμένου από τη διδ. Χρ. Ζώνιου

Αίθουσα "Λήδα Τασοπούλου"

1ο.οο μ.μ.

Προβολή ταινίας: "Το Εξπρές του Μεσονυχτίου" (1978) του Alan Parker

Αίθουσα "Λήδα Τασοπούλου"


Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Απόφαση Συντονιστικού 11/09/11

Σήμερα, 11 Σεπτεμβρίου 2011, το Συντονιστικό Κατάληψης αποφάσισε:

  • στα πλαίσια των δράσεων του , τη συμμετοχή του σε πορεία που θα πραγματοποιηθεί στην Τρίπολη, από τα τμήματα του Πα.Πελ..
    Καλούμε όλους τους φοιτητές και φοιτήτριες του Πανεπιστημίου μας, απ' όποια πόλη και Τμήμα και αν προέρχονται, να ενισχύσουν αυτή την προσπάθεια , με την ενεργό παρουσία τους στην πορεία, που θα πραγματοποιηθεί το πρωί της Πέμπτης, 15 Σεπτεμβρίου.


  • Επίσης, για την διευκόλυνση των άνω, αλλάζει η ώρα του συντονιστικού της Τετάρτης 14 Σεπτεμβρίου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 12.οο μ.μ.



Αλλαγή Ώρας Συντονιστικού

Το συντονιστικό της κατάληψης θα συνέρχεται καθημερινά στις ο9.οο μ.μ. στην αίθουσα ισογείου.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Συντονιστικό Κατάληψης

Κατά την διάρκεια της κατάληψης θα συνέρχεται καθημερινά στις 6:00 μ.μ. το συντονιστικό κατάληψης.



ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ 07/09/11

      Την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου '11 πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου,κατά την οποία αποφασίστηκε κατάληψη του Τμήματος και οργάνωση κινητοποιήσεων εως και την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου.
   Εναντιωνόμαστε στο νέο νομοσχέδιο που υποβιβάζει την παιδεία και καταβαραθρώνει κάθε ακαδημαϊκή ελευθερία. 
Συνέλευση συντονιστικού κατάληψης: κάθε μέρα, στις ο6.οο μ.μ.




Η επόμενη Γενική Συνέλευση θα γίνει την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου & ώρα ο6.οο μ.μ.